Gabríel VeigarÞá er litli afastrákurinn búinn að fá þetta fallega nafn. Hann var skírður á sunnudaginn og dafnar vel. Drekkur eins og herforingi og stækkar með hverjum deginum. Enda veit hann að hann þarf að vera duglegur að drekka og síðan að borða ef hann ætlar að verða eins stór og sterkur og afi sinn. Að sjá hann núna og hugsa til þess að stelpurnar mínar voru bara svona smábörn fyrir nokkrum árum síðan, kemur manni í skilning um hvað tíminn æðir áfram á ótrúlegum hraða.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli