Með Frú Láru í Týrol

Í september fórum við langa helgi til Týrol með starfsmannafélaginu Frú Láru.

Bækistöðvar okkar voru í Seefeld, sem er í um 1180 m hæð, með enn hærri fjöll allt um krings, svo það er þema þessa árs, að vera hátt uppi

Við flugum út á fimmtudegi og vorum lent rétt uppúr hádegi. Byrjuðum á bjór og pylsum í Enska garðinum í Munich eftir fínt flug. 

Svo uppí fjöll með rútunni á þetta lika fína hótel  Hótel Krumers Alpin Resort & Spa, sem er bara rétt við skíðalyfturnar og ábyggilega fínt að vera þar að vetri, en við vourm á rólegum tíma og fátt um manninn.  Það var notalegt í lok dags að fara í sundlaugina og svo heimsótti fólk líka Nude Sauna.  Morgunmaturinn var stórkostlegur, kannski það besta við hótelið, mjög fjölbreytt úrval, allt frá hafragraut til eggja elduðum eftir pöntun og lýsi í ofanálag.
Það fór vel um okkur og mikið grínast frá svölunum, bæði milli hæða og við þá sem voru í sundlauginni.

Á föstudeginum heimsóttum við Swarovski safnið sem kom skemmtilega á óvart, við bjuggumst við að fá vísindalega umfjöllun um hvernig kristallarnir eru búnir til, en það var eiginlega ekkert um það en aftur á móti salur eftir sal af stórfenglegum listaverkum unnum með kristöllunum. 

Svo lá leiðin til Innsbruck, við röltum um og fengum okkur snarl með skemmtilegum félögum.

Á laugardeginum var ekkert sameiginlegt prógram.  Ég skellti mér í yoga og fór svo í fótsnyrtingu. Eftir heimsókn á kökuhlaðborðið fórum við uppá fjall með fyrst lest og svo klár, nutum útsýnisins og náttúrunnar.  Þegar maður er kominn svona hátt upp minnir gróðurfarið mikið á Íslenska flóru.

Um kvöldið var svo árshátíðarkvöldverður, reyndar var eins og það væri árshátíð öll kvöldin því við vorum alltaf í mat á hótelinu í fjórréttuðu, forréttur, súpa, aðalréttur og eftirréttur.  Reyndar voru súpurnar fyndnar, alltaf í boði heit og köld súpa og við pöntuðum alltaf bæði, kalda súpan var stundum eins og þykkur ávaxta þeytingur en sítónu"súpan" var bara 7up með myntulaufi!  Annars var maturinn mjög góður en skyggði óneitanlega á að salurinn sem við sátum í öll kvöldin er með hræðilega hljóðvist svo maður var hálf ærður eftir kvöldið.

Á sunnudeginum fórum við í enn hærri hæðir þega við fórum til Garmisch-Partenkirchen og uppá Zugspize em er hæsta fjall Þýskalands.  Fyrst er farið með lest um sveitir sem fer svo inní göng og barasta beint upp fjallið. Svo er skipt yfir í kláf til að komast uppá hæsta topp.  Þarna var stórfenglegt útsýni og við heppin með veðrið. Maður fann samt óneitanlega fyrir hvað loftið er létt í háloftunum.

  Á bakaleiðinni  var stoppað fyrst i bænum Mittenwald og á næsta veitingahús, en óhætt er að mæla með að taka amk  1,5 tíma uppi á toppnum, en við rétt náðum að njóta útsýnis en ekki veitinga.
Mittenwald er svo krúttilegur bær, mikið af skreyttum húsum og göngugata full af veitingahúsum.  Reyndar voru skreytt hús allstaðar þar sem við komum.

Þessi mynd er frá næsta stoppi þar sem skipuleggjendur fengu gistiheimiliseignanda til að skipuleggja vínsmökkun.  Þar smökkuðum við mjög fín Austurísk vín og góða osta.

Í heild var þetta bráðskemmtileg ferð og við mælum alveg með að heimsækja þessar slóðir.  Hópurinn var skemmtilegur eins og alltaf, veðrið gott og vel heppnað í alla staði.

Hér eru svo allar myndirnar, nóg af fjöllum, skreyttum húsum og Swarowsky kristalslistaverkum.

Fjögur ríki USA

Þetta ferðalag einkenndist af miklum akstri og stórfengilegri náttúru.

15. Miðvikudagur

Flugum við til Denver og skutluðum okkur beint í bílaleigubíl og keyrðum til  Econo Lodge Pueblo West , https://www.booking.com/hotel/us/hotel-south-radnor-dr-pueblo-west.is.html

Komum við í Wall Mart og birgðum okkur upp af vatn og nesti fyrir akstursdaga. Aksturinn var í myrkri og mest lítið að sjá. 202 km  

Manni verður illt í endurvinslubeininu í USA

16. Fimmtudagur

Nú var ferðinni heitið í mikla lestarferð. Við ókum til Canon City í gegnum landslag sem minnti mig á kúrekamyndir, kannski mest á þáttin The Ranch sem er á Netflix.  Við höfðum tímann fyrir okkur svo við Gunnar röltum eftir Main Street, Canon City í steikjandi hitanum. Bærinn er lítill, mikill vestrafílingur og skemmtilegar bygginar.  Skrýtið samt að sjá þarna fangelsi rétt við miðbæinn en fangelsisrekstur er víst mikill iðnaður þarna um slóðir. Svo var kominn tími til að fara í lestina, við fengum sérþjónustu fyrir Sillu og fengum öll rúnt með golfbíl að lestinni.  www.royalgorgeroute.com fer eftir djúpu og fallegu gljúfri. Við höfðum pantað lúxus pakkann og fengum 3ja rétta máltíð, sem var bara fín. Ég er samt ekki viss um að ég mæli með því, það er kannsi mikið betra að geta bara verið úti og notið útsýnisins almennilega.  Í gilinu má sjá mikið af fólki í rafting, risastóra kaktusa, stórmerkilega vatnslögn og gullgrafarasvæði. Meðal annars var okkur bent á svæði sem einhver fjölskylda á og kemur árlega og grefur upp gull um 2500 dollara virði. Síðan ókum við uppa gilbarminn en þar er þjóðgarður og aðstaða til að fara í kláf yfir gljúfrið og á zip línu til baka.  Ég lét samt duga að ganga út á brúna enda hressilegt rok og þrumuveður í nánd sem elti okkur til baka til að gista áfram í Econo Lodge Pueblo West.

2x35 mínútur

Takið eftir skýjastróknum bak við mig.

17. Föstudagur

Farið frá Pueblo, keyrt til Gunnison, og svo Montrose

Nú fór leikurinn að æsast og keyrt nær fjöllum og gilum. Yfir Monarch Pass, þar sem vegurinn liggur í yfir 3400 m hæð, karlarnir bættu um betur og fóru upp með kláf til að fá meira útsýni.  Við Silla létum þetta gott heita, sóluðum okkur og sjússuðum á súrefni í þrýstibrúsa. Gunnison er lítill og skemmtilegur bær. Samferðafólkið vildi heimsækja búð með upptoppuð kvikindi, það var svosem í lagi, en svo var allt fullt af hundum þarna inni svo ég lenti næstum í sjálfheldu og var farin að fá ofnæmi fyrir öllu þessu loðna liði.  Þá var gott að koma sér út í ferskt loftið, sem var reyndar ekki ferskt lengi því þar sem við komum okkur fyrir á bar við aðalgötuna streymdu að kaggar af öllum stærðum og gerðum sem voru að koma sér fyrir í bílasýningu sem var hluti af mikilli bæjarhátíð sem stóð fyrir dyrum. Þarna hefði ég viljað stoppa lengur.

Gistum næst í  Red Arrow Inn and Suites, í Montrose. https://www.booking.com/hotel/us/red-arrow-inn-suites.is.html Við Gunnar áttum brúðkaupsafmæli og skelltum okkur í Mexíkóskan mat til að halda uppá það,

346 km

18. Laugardagur

Keyrt frá Montrose til Durango, gegnum Silverton.

Við Gunnar vorum árrisul og fórum á Ute indjánasafn, mjög áhugavert að lesa um sögu þeirra og sjá muni.

Frá Montrose keyrðum við til Durango, gegnum Silverton og mikil fjallaskörð. Milli Durango og Silverton gengur lest, alvöru eimreið sem gengur fyrir kolum. Við vorum þarna í hádeginu og sáum hana koma og fara, lestar starfsmanninn moka kolum og lyktina og hljóðin beint í æð. Silverton er ekta vestra bær, við borðuðum í Shady Lady Saloon, mörg húsin virðast upprunaleg og önnur aðalgatan er ekki malbikuð!

í Durango gistum við á Best Western hóteli með sundlaug og komum  nógu snemma til að geta dóla í henni góða stund og notið sólarinnar, það var best.  175 km

Sunnudagur

Þá keyrðum við frá Durango til Page Arizona.  Á leiðinni stoppuðum við líka við Mesa Verde, þjóðgarð  með miklum hellaborgum indíána uppi á mikilli sléttu. Við gengum þar um í brakandi hitunum. Næsta stopp var á Four corners þar sem mætast fjögur ríki! Colorado, New Mexico, Utah og Arizona. Þar hefur verið reistur skúlptúr þar sem vinsælt er að taka myndir, en annars er ekkert þar nema eyðimörkin og sölubásar indíána.

418 km

Gisting: Red Rock Model- íbúð https://www.booking.com/hotel/us/red-rock-motel.is.html

20. Mánudagur

Þennan dag tókum við Gunnar snemma.  Hörður skutlaði okkur út að Horseshoe Bend, þar er hægt að ganga frá veginum að því þar sem Colorado River er búin að grafa skeifulega leið með miklum drangi í miðju skeifunnar. Mjög flott, og gott að ganga að meðan sólin er ekki orðin of sterk.  Áhugaverð skiltin þarna við sem leggja hart að fólki að bera með sér nóg af vatni og að vera með hatt. Við klikkuðum ekki á því og tókum flottar myndir. Annars var verkefni dagsins að akoða Grand Canyon, við North Rim.  Leiðin þangað var mjög áhugaverð, ekið er uppá mikla sléttu þar sem gróðurfarið verður allt annað en niðri í hitanum. Á sléttunni er allt grasi vaxið og vísindahjörð reikar um og ein sjoppukona vildi endilega að við færum að leita að sveppum, sem við létum þó vera.

Okkur hafði verið ráðlagt að heimsækja Grand Canyon Norðan megin, það væri less touristy.  Það var alveg rétt, en þarna hefði líka mátt vera heilan dag eða tvo, við brúnina og á leiðinni er gisting.  Gljúfrið sjálft er engu líkt, stórt og mikilfenglegt eins og nafnið gefur til kynna. Nauðsynlegt að vera með nóg pláss á minniskortinu, hatt og vatn.

Við keyrðum aðra leið til baka gegnum Kanab, kannski of langt því þá varð heimleiðin í lokin í myrkri. 444 km  Gista áfram í Page

Við Page er Antelope Canyon, við þurftum að sleppa því en það er alveg ástæða til að taka amk 1 dag enn í Page og heimsækja það. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Antelope_Canyon

21. Þriðjudagur

Næst á dagskrá var að keyra frá Page til Moab gegnum Monument Valley og útsýni að Mexican hat.

Nú var ekið í gegnum rauðar eyðimerkur, fjöll og hæðir sorfið af vindi og vatni svo eftir standa flottar steinmyndir,  Þarna hefði mátt stoppa og vera lengur, kannski ekki besti dagurinn því það var gustur sem þýddi töluvert sandrok. Landslagið þarna er frægt úr bíómyndum, m.a. Þar  sem Forrest Gump hættir að hlaupa.  Óvænt ánægja var að detta inn á safn landnema í Utah í Fort Bluff.  Safnið er í kofum eins og landnemarnir bjuggu og sýnir líf þeirra vel.  Mér fannst gaman að sjá þetta, sérlega eftir að hafa lesið sögur Mitchener og Dana Fuller Ross um landnemana í Wagons West seríunni og meðan við ferðuðumst las ég Colorado og rifjaði upp þá sögu.

439 km  Gisting: Cozy Moab Home

https://www.booking.com/hotel/us/cozy-moab-home-great-parking.en-gb.html

22. Miðvikudagur

Núna lá leiðin bara til baka þar sem við keyrðum frá Moab til Denver, mikill akstur og við meira að segja lentum í umferðateppu!

553km

Days Inn & Suites by Wyndham Golden https://www.booking.com/hotel/us/days-inn-denver-west-47-golden.is.html

23. Fimmtudagur

Versla í Colorado Mills, Gunnar fataði sig upp með jakkaföt, buxur, skyrtur og skó. Fullt af jólagjöfum á litla og stóra stráka.  http://www.simon.com/mall/colorado-mills

24. föstudagur

Last minute shopping, skila bíl og fljúga heim.

58 km

Þetta var fín ferð, við sáum margt og nutum þess að aka og sjá allt útsýnið sem var síbreytilegt, miklir skógar, sléttur, eyðimerkur, litlir og stórir bæir, vinalegt og áhugavert fólk. Þjóðgarðaverðir, marjuanaræktandi og trukkeigandi.

Takk fyrir samveruna, aksturinn og goða ferð. Hér eru meiri myndir.

Með Gunnari í Rúmeníu

Gunnar kom í heimsókn til mín í Bucharest sem var mjög notalegt og við áttum góða daga.

Hann byrjaði að koma með mér í heimsókn i Universitatea Politehnica Din Buchuresti en þar tók á móti okkur strákur sem ég hafði kynnst vegna umsóknavinnu fyrir nokkrum árum.  Í þessum skóla eru kenndar margar tæknigreinar en líka eitt og annað eins og kennaranám.

Svo kynntumst við Rúmensku skrifræði þegar við ætluðum að heimsækja safn við forsetabústaðinn fyrirvaralaust, en það er sko ekki hægt, það þarf að panta daginn áður.

Þá drifum við okkur í bæinn á Sænskt hlaðborð á Hótel Capitol sem Steingrímur hafði mælt með.  Notalegt að koma þangað, hlaðborð með allí lagi mat og lifandi píanómúsík.  Svo röltum við í gegnum gamla bæinn. Kíktum á kirkjur sem eru margar hér.  Mér er sagt að trúariðkun fari vaxandi  og allstaðar sá maður fólk vera að signa sig, ef farið var framhjá kirkju, ein svo mikið að ég hélt fyrst að hún væri að slá frá sér flugur. Fjölmennustu trúabrögðin kalla þau bara ortodox, ekki grísk og ekki rússnesk, komst einna næst því að þetta væri bara þeirra útgáfa. Kirkjurnar eru frekar litlar allar, og bara með örfáum stólum.  Fólk stendur bara í athöfnum  Reyndar virðist fólk fara í kirkju á öllum tímum og eitt föstudagseftirmiddaginn sáum við fólk streyma í eina.  Þar var fólkið í óðaönn að skrifa bréf sem virtust svo lesin eða tónuð af klerk sem var í einhverskonar lúgu. Það var biðröð langt út fyrir dyr að komast að honum.  Svo er mikið af ikonum og jesúmyndum og venjan að kyssa þetta allt i bak og fyrir, kemur frekar undarlega fyrir sjónir.

Hér sést röðin út úr dyrum.

Þessi er rétt hjá Bukarest háskóla og hingað fara stúdentarnir til að biðja um gott gengi á prófum.

Nóg um kirkjur, ef þú biður fólk i Bucharest um að mæla með veitingastað þá er svarið oftar en ekki Caru cu Bere, eða vagn af bjór.  Hann er eldgamalt brugghús, þjónarnir þjóðlega klæddir og maturinn hefðbundinn rúmanskur,  skylda var að fá sér miete, eða skinnalausar pulsur eins og þær heita á matseðlinum.  Geta víst verið úr grís, nauti eða lambi, en rúmenar borða mikið svínakjöt.  Pulsurnar eru borðaðar með sinnepi, frönskum og bjór og er alveg ágætar.

mynd af vefsíðu staðarins.

Við vorum nú ekkert að eltast við að smakka rúmanskan mat, hann einkennist helst af súpum og þeir eiga mörg orð yfir þær.  Svo nokkurskonar gúllash allskonar og svo nefna þeir alltaf sarmale, sem eru kjöt pakkað í kál, litla böggla.   Innlendi bjórinn er fínn, og tvisvar fengum við rúmanskt vín og bæði mjög góð, ekkert sull eins og t.d. við fengum oft á Krít.

Við drolluðum ekkert við þetta og fórum í lest til Constanta sem er borg við Svarta hafið, keyptum okkur herbergi á Hótel Carol

We stayed at Hotel Carol in really hot weather, still the room was wonderfully cool, staff friendly, bed good. Heavy classy furniture, and carpeted floors in the room. The breakfast is ok, with fried eggs, sausages, lot of cheese options, cut meats, cereal, juice, coffee, tea, nice cutlery. Only 2 minute walk to the long stairs to the beach. Short walk to the old town for restaurants and more.

I think I read that the room had a balcony, but that was just one of those really small ones, not for sitting on

Við nutum þess fyrst að vera í stofu með sjónvarpi en fórum svo út að borða.

Good meal and excellent service

We had dinner in Pizzico, we had steaks, hummus, taiziki, steaks, tiramisu and a fantastic lava cake with icecream (called chocolade mousse on the menu). Everything was really good. We were not sure about going there because of previous reviews about bad service but the service we had was outstanding, they take special car with the wines, and the coniac was heated to perfection. There were quite a few guests but not full. The atmosphere if friendly, we sat in cozy sofas by the wall. The place is much nicer on the inside than outside. Highly recommend

Þar sem við vissum að við yrðum þarna bara einn dag ákváðum við að skipta liði og hver mynd sinna sínu.  Ég setti tærnar uppí loft á ströndinni, synti í sjónum sem var heitur, ósköp notalegur dagur fámennt og mjög heitt.

Gunnar aftur á móti fór á Sjóminjasafnið og skoðaði höfnina, og forna frægð borgarinnar sem var eitt sinn áfangastaður ríkra sem silgdu um svartahafið og komu svo í land til að spila í casino sem núna var ekki í neinni notkun þó þetta væri falleg bygging við aðaltorgið í gamla bænum. Gunnar var svo genginn uppað hnjám þegar hann kom að sækja mig svo þau voru þung skrefin upp allar ábyggilega 70 tröppurnar af ströndinni.  Ég var aftur á móti bara spræk eftir að hafa flatmagað með hljóðbók og fór og sótti pizzzur fyrir okkur.

Svo næsta dag var það bara lestin heim og afslöppun en það einkenndi þessa viku að við vorum ekkert að spenna okkur að gera of mikið og tókum lífinu með mikilli ró.

Hér eru meiri myndir frá þessum dögum.  og svo kemur annar póstur með seinni hluta vikunnar.

Bucharest - dagur 1

Nú er ég búin að vera einn sólarhring í Bucharest, koma mér fyrir í íbúðinni og heimsækja háskólann.

Íbúðin er alveg eins og lofað var, ég er mest ánægð með skrifborðstólinn og gott netsamaband.  Verra eru sexfætt sambýlisdýr í stærri kantinum og rúmið er lágt og óspennandi en dugar.  Vonandi verður það samt einsdæmi en það var rafmagnslaust þegar ég kom úr gönguferðinni í gær.

Ég gekk töluvert um borgina í gær til að átta mig á hlutunum.  Að sumu leyti minnir hún mig á París en að öðru leyti á Kúbu og svo er smá ameríka inni á milli.  París kemur aðallega frá byggingastílnum, þétt skreytt  íbúðarhús uppá 6-8 hæðir, þeirra eigin sigurbogi og breiðstræti sem minna á Champs Elysees.  Kúba kemur af niðurníðslunni, hér vantar nokkra milljón lítra af málningu og veggir eru brotnir og ég hef hvergi séð eins mikið veggjakrot, þá meina ég krot en ekki fínar myndir.  Ameríka kemur svo inn af stórum auglýsingaskiltum, ljósaskiltum, verslunarmiðstöð, og svona retail parks. Svo er greinilega verið að breikka breiðstrætin eða laga gatnamót og mér fannst sorglegt að sjá svona fallegan gosbrunn brotinn niður.

Annað sem ég tek eftir í útlöndum er hvað sé gert við ruslið.  Enn hef ég ekki séð nein merki um flokkun eða endurvinnslu, sá meira að segja sorp úti á götu rétt hjá þar sem ég bý, en sumar götur þar eru víst varasamar og mér sagt að ganga ekki þar ein að kvöldi. Þar sem ég gekk í gær var samt snyrtilegar götur, bara tveir hundar og svotil enginn að reykja úti á götu þar til ég var komin í bæinn og tveir bankastarfsmenn í pásu voru að púa.

Verðlagið er bara djók, leigubíll 19 km frá flugvellinnum kostaði 922 kr. Hamborgari og tveir stórir bjórar með ríflegu þjórféi á frekar fínum veitingastað 1800 kr.

Ég fór í háskólann sem er með í verkefninu, hér eru margir háskólar, jafnvel í sömu byggingunni.  Þessi er í byggingu sem fyrrum stjórnvöld byggðu með það í huga að þar yrði almennings mötuneyti að sönnum kommonískum stíl, en af því verð ekki svo flestar svona byggingar urðu að verslunarmiðstöðvum en þessi að háskóla.

Þessi og margir háskólarnir eru einkareknir, og ég hafði ekki skilið hvernig Makerspacið sem er með okkur í verkefninu gat verið húsnæðislaust, en það og fleirri slík eru víst einkarekin og rekstrarmódelið er þannig að þau selja almenningi sem vill nota áskrift.

Nú sit ég bara og fer yfir síðustu verkefni annarinnar, meistaraverkefni og hlusta á Eurovision söngvakeppnina.

Meira seinna.

Myndir úr háskólanum 

Myndir af röltinu.